Â鶹¹ÙÍøÊ×Ò³Èë¿Ú

Chan eil mòran a tha a' sreap ris a’ cheithir fichead a tha a’ ruith gnìomhachas sia là san t-seachdain a th’ air a bhith dol còrr air leth-cheud bliadhna, ‘s a tha a cheart cho càilear dha ‘s a bha e riamh; ach chan eil mòran dhaoine coltach ri Coinneach Caimbeul, neo Denis Bhràdhagair mar as fhèarr a dh’aithnichear e.

Tha na mìltean de chàraichean, bhanaichean, làraidhean agus baidhseagalan air a thighinn tro dhorsan a’ gharaids aige ann am Bràdhagair air taobh siar Leòdhais tro na bliadhnaichean sin agus tha daoine fhathast a’ tadhal a dh’iarraidh puist feans, geataichean, pìos airson càr neo, ‘s dòcha nas trice an-diugh, pìosan airson tractar.

Agus an teis-meadhan cùisean tha Denis sa bhoiler-suit, le facal aige dhan a h-uile duine agus gàire air aodann. Duine bho dhuine a-mach ‘s a-steach, sean is òg, ‘s seanchasan is gàireachdainn ri chluinntinn gun sgur. Chan eil abhsadh air. ‘S tha cuimhne aige a tha neo-chumanta.

Chaidh Annella NicLeòid a chèilidh air sa gharaids às dèidh dhan obair là aige a bhith seachad agus san treas prògram cluinnidh sinn mun obair imrich ris a robh e - am measg a h-uile càil eile - agus a' chuimhne mhìorbhaileach a th' aige air na càraichean a bha sa bhaile bho chionn còrr air trì fichead bliadhna.