Tar-sgr矛obhadh: S脿r-Chl脿r
Le Iseabail Nic an t-Sagairt
Iseabail: Bha i, bha i onarach. Bha i airson bruidhinn a-mach mu ana-cheartas agus còirichean, a bharrachd air gaol agus bristeadh-cridhe is rudan mar sin. Ach, bha i airson bruidhinn a-mach agus leis gur e boireannach a bh’ innte, bhuail sin mi cuideachd tha mi a’ smaoineachadh. Bha mi a’ faighinn sin uabhasach exciting tha mi cinnteach gun robh i cho làidir, cho làn feirg, cho deònach lìbhrigeadh na beachdan làidir a bh’ aice anns an dòigh cumhachdach.
Agus mar sin, tha mi a’ smaoineachadh uile gu lèir nuair a tha thu a’ smaoineachadh mu deidhinn a thaobh a comas, a thaobh briathran, a h-ìomhaigh, eil fhios agad, bha i ag amharc cho annasach leis a falt rùisgte. Ach, bha i cho làidir, ach aig an aon àm, bha i cho bòidheach cuideachd, agus tha mi a’ smaoineachadh gu h-iomlan gun robh i mar annas agus nach robh duine ann cosmhail rithe ged a bha daoine man Siouxsie Sioux is na Banshees agus Suzanne Vega mun cuairt aig an àm, cha robh iad cosmhail rithe.
Tha mi a’ smaoineachadh a’ chiad òran air a’ chlàr The Lion and the Cobra, ’s e Mandinka a th’ ann. Agus, tha sin a’ tòiseachadh cruaidh, làidir cruaidh, agus chanadh tu gun robh e gu math rocky. ’S e buille giotar gu math sìmplidh, ach gu math cruaidh a th’ ann, is chanadh tu gun robh, tha blasad de na eighties ann, de na h-ochdadan ann, ach dha mo thaobhsa, tha mi a’ smaoineachadh gu bheil e fhathast maireannach mar gum biodh.
Ach, feumaidh mi ràdh gur e a guth daonnan an rud a tha a’ dèanamh a h-uile rud sònraichte.
